Yeniden Aşk
Ömer Halilgün
Harp Okulu’nda aşık olmanın karşılığı Çizgi Ötesi’ydi.
Aşıklar oraya yazardı.
Sonra bir grup insan aldı bu aşkı derledi, topladı, iki kapak arasına koyup dergi yaptı.
Geriye dönüp baktığınızda aşkınızdan ve Harp Okulu’ndan bir şeyler bulursunuz Çizgi Ötesi’nde.
“Düzen”in içerisinde minnacık bir kargaşa idi Çizgi Ötesi.
Sayfalarında kaybolup kendi aşkınızı, kendi ideolojinizi, kendi bakışınızı aradığınız bir dergiydi.
1 sayfa yazısına bir gün harcar, 20 sayfayı bir ayda tamamlardınız.
Aslında hikâyesi uzun sürecek diye bekledik, ama maalesef gün geldi o da düzenden payına düşen hakkını aldı.
Ama sonuçta dergi değil miydi iki kapak arasına sığdırılan.
Şimdi yeniden Vira Bismillah, yeniden Çizgi Ötesi diyoruz
İlk günkü heyecan ile biraz aşklarımızdan, biraz kargaşamızdan bahsedeceğiz.
Siz içinde kendinizi bulacaksanız.
Eğer bir de Harp Okulu mezunuysanız, oturup biraz da ağlayacaksınız.
Hele bir de koridorlarında dolaştıysanız o güzide okulun, şimdi bu siteden ayrılamayacaksınız.
Çok uzakta değiliz biz, hemen dibinizdeyiz.
Hani okula o yeni gelen sıralarda yan yana oturduğumuz kısımlardayız.
Elde bir deste Çizgi Ötesi, kurye Harbiyeli;
“Çizgi Ötesi’nin yeni sayısı çıktı!”
– Abi bu yazı demek?
– Bunda neyi kastettin?
– Bunu niye yazdınız?
“Sizden gelenler”de “benim sloganım da yer almış mı”, bakardınız.
Bu ülkenin devrim kodları hep Harp Okulu’nda yazıldı.
Çizgi Ötesi o kodları yazan bir baskı makinesiydi.
93’te tek tek, satır satır, dizgi dizgiydi.
Şimdi nesil nesil, sayfa sayfa, net net.
Bizi, bıraktığınız gibi bulacaksınız,
Ne bir “-izm” ne bir “-ist”.
Eğer siz de öyleyseniz, bizimle birlikte yol alın !..
